The Yin Yang style: lutego 2014

Steven Klein urodził się w 1965 roku w Cranston, Rhode Island. Był drugim dzieckiem i jedynym synem w rodzinie mieszczańskiej. W wieku 13 lat, rodzice kupili mu kamerę, po czym Steven założył studio fotograficzne w piwnicy.
"Kiedy byłem w piątej klasie, zakochałem się w dziewczynie z szóstej klasy. Umawialiśmy się przez jakiś czas, aż dostałem obsesji na jej punkcie i fotografowałem ją przez wiele lat. Miała bardzo miły Indiański wygląd. Nosiła włosy zaplecione w długi warkocz, miała bardzo ciemną oliwkową skórę, duże oczy, ciemne oczy skorpiona i bardzo wyróżniające się poczucie mody. To ona była pierwszą osobą, która pokazała mi europejski czy francuski Vogue zanim jeszcze miałem jakiekolwiek pojęcie o modzie"
Klein opisuje swoje dzieciństwo jako nawiedzony poczuciem, że "nie pasował", i dodaje, że znajdywał swoje wczesne inspiracje w pracach Picassa, Bacona i fotografki Diane Arbus. Mówił: "Byłem nieudacznikiem, złym dzieckiem bez żadnych zainteresowań i pewnego dnia ktoś podarował mi aparat co uświadomiło mi, że to coś co chcę robić."

Pomimo tego, że wydaje się łamać wszystkie zasady fotografii mody, Klein jest w tej chwili, bez wątpienia, jednym z najbardziej wpływowych (i zajętych) fotografów mody na świecie.

Steven Klein stał się gwiazdą w świecie mody poprzez zrozumienie, jak być w tym samym czasie transgresyjnym i handlowym. Stworzył kampanie reklamowe dla różnych klientów, w tym Calvin Klein, D&G, Alexander McQueen, Armani, Dior i stale współpracuje z czasopismami takimi jak: Vogue, ID, Numero, W i Arena. Jego prace biorą udział w licznych wystawach np. na Gagosian Gallery w Kalifornii i na Brancolini Grimaldi Gallery we Florencji. W 2007 r. został przedstawiony w "Face of Fashion" w National Portrait Gallery w Londynie (jest on jednym z pięciu fotografów, w tym Mert Alas i Marcus Piggott i Paolo Roversi). Kurator Susan Bright nazywa go "najbardziej wywrotowym" podczas show.

W pracy, jest znany ze swojej otwartości. Wydaje się czerpać perwersyjną przyjemność w prezentowaniu nam naszych ikon w dziwnych, niespodziewanych i często niepokojących sytuacjach, Madonna pozginana w nietypowy sposób, w niewoli, plecami do aparatu dzierżąc bat przed koniem, David Beckham zdominowany przez Victorie, (Klein był pierwszą osobą, która uchwyciła seksualność Beckhama niektórzy sądzili, że pokazał go w roli homoseksualisty".) David Bowie w więziennej celi, Brad Pitt i Angelina Jolie ogrywający przewrotne role w wyidealizowanej amerykańskiej rodzinie 1950. czy też zakrwawiona twarz Justin Timberlake.
"On rozumie, że "gwiazda" to tylko maska, którą oni zakładają", mówi Bright. "A on ich jej pozbawia."
"Ja nie łączę się z nimi ze względu na ich status. Jestem z nimi związany ze względu na ich droge morfingu na moich zdjęciach, są gotowi zaryzykować."

"Brad, jest całkowicie swobodny z jego męskością, jego kobiecością, jego seksualnością. W byciu postrzeganym. Mężczyźni pracują nad ciałem. Chcą być postrzegani. W pewnym momencie powiedział:" Może powinienem pomalować paznokcie na czarny kolor'".

Madonna, mówi Klein, jest "zaskakująco skupiona w tworzeniu nowatorskich zdjęć. Kiedy się zastanowić - Nigdy nie widziałeś jej pleców, rzadko widzisz kogokolwiek tyłem na fotografii a to jest fascynujące, pokazać strukturę mięśniową".

Bezmyślna fotografia mody i glam jest już martwa, albo umierająca, Steven Klein, anty-modowy fotograf mody, pomógł ją zniszczyć.
"Ostrość Stevena jest tym, co odróżnia jego pracę", mówi Susan Kismaric, kurator fotografii Muzeum Sztuki Nowoczesnej. "Sposób, w jaki bada ciemne strony, te na których raczej nie chcemy się skupić. Zdaję sobie sprawę, że seks sprzedaje ubrania, ale jego seksualność, jest o wiele bardziej namacalna i realistyczna."

"To, co jest frustrujące w modzie," mówi Klein, "to to, że jako fotograf zawsze chcesz chwycić się czegoś, co odzwierciedla to, co dzieje się na świecie, co jest na ulicy. Nie chcesz, po prostu produkować te wymarzone życie tych idealistycznych lalek Barbie, które nawet nie istnieją. "

Madonna nazywa Kleina "artystą, a nie fotografem mody", ale Klein mówi: "Nigdy nie uważałem, że to co robię jest sztuką. I nigdy nie będę."

"Nic lepiej, nic więcej. Sztuka nie jest lepsza od fotografii mody. Ludzie zawszą robią wiele szumu w okół swojej pracy, czy to w fotografii mody, czy w sztuce. Ale mówiąc, że to wszystko nic nie znaczy, nie oznacza, że należy brać swoją pracę mniej poważnie."

Podczas gdy Klein jest w stanie sprawić by ubrania i kobiety wyglądały pięknie dla Anny Wintour i innych redaktorów mody, najczęściej prowokuje, kiedy fotografuje mężczyzn. MoMA's Kismaric mówi, "jest często podtekst seksualny bądź erotyczna-homoseksualna bądź sadomasochistyczna treść."

Susan Bright, kurator National Portrait Gallery w "Face of Fashion", wyjaśnia. "Jest wielu fotografów mody którzy są bardzo dobrzy z kobietami, ale nie wydaje się, aby tworzyli fantazję, również z mężczyznami. Właściwie myślę, że Steven jest dużo lepszy z mężczyznami niż kobietami."

Klein stworzył the Fight Club-era Brada Pitta dla W magazine, prezentując Pitta z twarzą w dół betonowej podłogi ze spodniami ściągniętymi, niemal odsłaniającymi cały tyłek, w scenach, które przywodzą na myśl rychły więzienny gwałt. Stworzył okładkę dla holenderskiego magazynu mody Dutch zatytułowaną "Nocturnal" która przedstawiała odkrytego modela, a następnie, kilka stron dalej, rozmyślającego nad swoją solidną erekcją.
Sfotografował modela Travisa Fimmel a następnie gwiazdę piłki nożnej Fredrika Ljungberg- obu w słynnej "crotch-centric" reklamie Calvin Klein a także wizerunek Kevina Federline (byłego męża Britney Spears) z przeciętym gardłem.

"Jestem bardziej zainspirowany dziennikarstwem i znalezionymi zdjęciami w internecie, niż przez innych fotografów."
"Po sfotografowaniu wielu znanych osób i modeli, tak naprawdę sesje z normalnymi ludźmi uważam za super ekscytujące."

Jego fotografie, mówi Anna Wintour, są "mądre, koncepcyjne i w końcu liryczne".

Klein podkreśla, że nie zależy mu, by szokować lub celowo tworzyć kontrowersje. "Ale ja nie lubię spokojnych, romantycznych zdjęć, lubię stawać naprzeciw tabu, igrając z popkulturą. Nie przeanalizowuje to, co robię."

---------------------

Steven Klein was born in 1965 in Cranston, Rhode Island. He was the second child and only son of a middle-class family. When he was 13, his parents bought him a camera, and he set up a photography studio in the basement.
“When I was in fifth grade, I fell in love with this girl who was in sixth grade. We went out for a while. I became obsessed with her and photographed her for many years. She had a very kind of American Indian look: She used to wear her hair in a long braid, had very dark olive skin, very big scorpion eyes—dark eyes. And she had a really distinctive fashion sense. She was the first one who showed me a European Vogue or French Vogue, before I had any idea what fashion was.”
Klein has described his childhood as haunted by a sense that he 'didn't fit', and says he found early inspiration in the work of Picasso, Bacon and photographer Diane Arbus. He says he was “a loser, a bad kid, I wasn’t really into anything and then someone gave me a camera and I found that this was the thing I wanted to do.”

Klein is, arguably, one of the most influential (and busy) fashion photographers in the world right now, even while his career seems to be all about flouting the rules of fashion photography.

Steven Klein has become the fashion world’s current superstar by understanding how to be transgressive and commercial at the same time. He shot high-profile advertising campaigns for various clients including Calvin Klein, D&G, Alexander McQueen, Armani, and Dior he is a regular contributor to magazines including Vogue, i-D, Numéro, W and Arena. His work has featured in numerous exhibitions, most recently at the Gagosian Gallery, California and the Brancolini Grimaldi Gallery in Florence. In 2007 he is featured in “Face of Fashion” at the National Portrait Gallery in London (he is one of five photographers, including frequent Vogue contributors Mert Alas and Marcus Piggott, and Paolo Roversi). Curator Susan Bright calls him “the most subversive” in the show.

At work, he is renowned for his openness. He appears to take perverse pleasure in giving us our icons in bizarre, unexpected, and often disturbing positions, Madonna bent double upon herself, in black bondage pants, her back to the camera, wielding a whip in front of a horse, David Beckham being dominated by Victoria, (Klein was the first person to take photos which sexualised Beckham. And, to some people's eyes, homosexualised him'.) David Bowie in a prison cell, Brad Pitt and Angelina Jolie play out some perverse take on the idealised American family of the 1950s. or a bloodied face Justin Timberlake.
"He understands that celebrity is a mask you put on," says Bright. "And he strips it away."
.“But I don’t connect with them because of their standing. I’ve connected with them because of their way of morphing into my pictures, and being willing to go there with me.”

"Brad he’s completely at ease with his masculinity, his femininity, his sexuality. With being looked at. Men work on their bodies. They want to be looked at. At one point he said, ‘Maybe I should put on some black nail polish’. ”

Madonna, says Klein, is “very clear, surprisingly focused in conceiving innovative pictures. When you think about it you never see her back, you rarely see anyone’s back in a photograph and it’s fascinating to show its muscular structure”.

Mindlessly glam fashion photography is a dead or dying form, and Steven Klein, the anti-fashion fashion photographer, helped strangle it.
“Steven’s edge is what distinguishes the work,” says Susan Kismaric, a photography curator at the Museum of Modern Art. “The way it examines the dark side, the side of things that we tend not to want to focus on. I mean, I realize that sex sells clothes, but his is a sexuality that is much more palpable and realistic.”

“The thing that gets frustrating about fashion,” Klein says, “is that as a photographer you always want to grab on to something that reflects what’s happening in the world, what’s in the street. You don’t want to just fabricate these dream lives of these idealistic Barbie dolls that don’t even exist anymore.”

Madonna calls Klein “an artist, not a fashion photographer,” but Klein says, “I never consider what I do art. I never will.”

“my whole thing is, nothing’s better, nothing’s more. Art isn’t better than fashion photography. With fashion photography and art, people have the same kind of hype about their work. But to say that it all means nothing doesn’t mean you have to take your work less seriously.”

While Klein is able to make clothes—and women—look beautiful for Anna Wintour and other fashion editors, his work is often most vividly provocative when it features men. The Klein edge, MoMA’s Kismaric says, “is often sexual in content, or erotic—homosexual or sadomasochistic.”

Susan Bright, who curated the National Portrait Gallery's 'Face of Fashion' explains. 'A lot of fashion photographers are very good with women but don't seem to create the fantasy as well with men. Actually, I think Steven is much better with men than women. There is a very violent and sexual undertone.'

Klein shot the Fight Club–era Brad Pitt for a W portfolio, featuring two spreads of Pitt facedown on a concrete floor, pants pulled down to reveal almost his entire butt, in scenes that called to mind an imminent prison rape. He shot a cover fashion feature titled “Nocturnal” for the Netherlands-based magazine Dutch that featured a male model exposing himself (shirt: Dolce & Gabbana) and then, several pages later, contemplating his own robust erection (no fashion credit).
He shot model Travis Fimmel and then soccer star Fredrik Ljungberg —both for famously crotch-centric Calvin Klein ads or an image of Kevin Federline, Britney Spears's ex-husband, with his throat slashed.

"I'm more inspired by journalism and found pictures on the internet than by other photographers."
"After photographing so many famous people and models, I actually just did a shoot using a lot of normal people and I found that super-exciting."

His photographs, says Anna Wintour, are 'clever, conceptual and ultimately lyrical'.

Klein says, though insists he’s not out to shock or deliberately create controversy. “But I don’t like quiet, romantic pictures. I like confronting taboos, playing with popular culture. I don’t overanalyze or overconceive what I do.”